بیوگرافی کامران نجف زاده

بیوگرافی کامران نجف زاده

کامران نجف زاده، خبرنگار و مجری واحد مرکزی خبر صدا و سیمای ایران است.

زادروز: 29 اردیبهشت 1357

تهران

ملیت: ایران

تحصیلات: کارشناسی در رشته‌ی مهندسی کشاورزی

از دانشگاه: دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

پیشه: روزنامه نگار، خبرنگار، گوینده‌ی اخبار، نویسنده و مدرّس کلاس‌های خبرنگاری

سال‌های فعالیت: از سال 1381 در واحد مرکزی خبر (گوینده‌ی خبر)

شناخته‌شده برای: خبرنگاری واحد مرکزی خبر صدا و سیمای ایران

زندگی و تحصیلات

کامران نجف زاده متولد 29 اردیبهشت 1357 در تهران (محله ستارخان)روزنامه نگار، خبرنگار، گوینده اخبار، نویسنده و مدرس کلاسهای خبرنگاری است. متاهل است و دارای یک فرزند می‌باشد. وی فارغ‌التحصیل رشته‌ی مهندسی کشاورزی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج است.

کامران نجف زاده به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و عربی، ترکی تسلط دارد.

فعالیت رسانه‌ای

روزنامه‌نگاری

وی پیش از اینکه وارد سازمان صدا و سیمای ایران شود در مطبوعات قلم می‌زد. او در سن 18 سالگی با سردبیری نشریه‌ای به نام "آرمان" وارد مطبوعات شد و پس از آن سردبیری چند نشریه ورزشی دیگر را تجربه کرد. تا قبل از ورودش به واحد مرکزی خبر صدا و سیمای ایران، در زمینه روزنامه نگاری در چند روزنامه فعالیت داشته. کامران نجف زاده از کودکی با حال و هوای کاغذ و قلم آشنا بود و شعرها و نوشته‌هایش در مجلات مختلف مثل کیهان بچه‌ها به چاپ می‌رسید.

کتاب

از جمله‌ی دیگر کارهای نجف زاده می‌توان ورود او به حوزه‌ی نویسندگی کتاب با نگارش دو مجموعه‌ی "تلخه نارنج" و "هفت داستان" اشاره نمود، به تازگی کتاب تازه ای به نام خبرنگار ژنرال دوگل از وی منتشر شده که خاطرات دوران خبرنگاری اش است.

واحد مرکزی خبر

کامران نجف زاده از سال 81 فعالیت خود را در واحد مرکزی خبر آغاز کرد. از سال 84 در کنار حرفه‌ی خبرنگاری خود در بخش خبری 20:30 به عنوان گوینده خبر نیز شروع به فعالیت نمود. وی مدرس کلاسهای خبرنگاری نیز بوده است.

گزارش ها

او تا کنون خبرنگار بیش از 2000 دقیقه از گزارشهای خوب و ماندنی تلویزیون است. گزارشهایی مثل آقای دوربینی، علی کوچولو، گزارش معدن، نرگسی ها، مسافران مهتاب، سری گزارشات شهرخاکستری، مصاحبه با خواننده یار دبستانی من، گزارش‌های دیدنی‌اش از عراق و... و خبرهایی که به عنوان افتخاراتش در کارنامه‌ی خبری او ثبت شد. گزارشهایی مثل مصاحبه با "سید حسن نصرالله دبیر کل حزب‌الله لبنان "، مصاحبه با احمدرضا عابدزاده و….که خود او نیز از آنها به عنوان افتخارات زندگی‌اش یاد می‌کند.

همچنین در میان دیگر گزارش‌های نجف زاده می‌توان یاد کرد از گزارش او از کم جمعیت‌ترین مدرسه ایران که بازتاب‌هایی جهانی داشت.عبدالمحمد شعرانی، معلم مدرسه کوچک کالو می‌گوید: "نجف زاده کالو را جهانی کرد."

اعزام به کشورهای مختلف

کامران نجف زاده به عنوان خبرنگار اعزامی در کشورهایی نظیر عراق، آمریکا، مصر، فرانسه، لیبی و… فعالیت داشته و گزارشهایی با دیدی متفاوت را ارسال نموده است.

وی از شهریور 88 به عنوان خبرنگار واحد مرکزی خبر به پاریس رفت و در فروردین 90 به اتهام تهیه گزارش‌های مضر برای منافع ملی فرانسه، از فرانسه اخراج شد.

علاقه مندی‌ها

کامران نجف زاده از سقوط هواپیمای سی130 به عنوان تلخ‌ترین خاطره‌ی کاریش یاد می‌کند. کامران نجف زاده امروزه یکی از محبوب‌ترین خبرنگاران تلویزیون ایران است.کسی که توانست با نحوه‌ی متفاوت اجرا و گزارشهایش در بین علاقمندان تلویزیونی دوستداران زیادی پیدا کند.کامران نجف زاده طرفدار پرسپولیس است و در دوران کودکی احمدرضا عابدزاده را خیلی دوست داشت.

مصاحبه‌ها

یک سایت – یک هنرمند

مجله خانواده سبز در شماره 214 آذر ماه 1387 در صفحه "یک سایت – یک هنرمند" به معرفی سایت کامران نجف زاده می‌پردازد و این چنین می‌نویسد: "به سایت کامران نجف زاده سری بزنید. خاطرات زیادی از نجف زاده خواهید خواند. به جز خاطرات داخلی او، خاطرات زیبایی از سفرهایش به کشورهای خارجی هم وجود دارد. برای مثال او در سفر به قاهره یک حکایت جالب تعریف کرده: در دل قاهره، شهری که گمان می‌بردم حالا مردمانش روزگار خیلی خوشی دارند و لابد مظهر تمدن در جهان عرب است، از این خبرها نبود. صدایی می‌آمد، در هر کجای اهرام ثلاثه و کاخ فرعون می‌رفتم، این صدا مشخص بود. به گمانم آن صدا، ناله برده‌ها بود در روزگاری که هزینه نگهداری انسان‌ها کمتر از حیوانات بود. با خودم فکر می‌کردم اگر قرار بود برای هر فرعونی و هر قرن و سرزمینی هرم می‌ساختند و مومیایی‌اش می‌کردند که شاید دوباره جان بگیرد و امپراطوری کند، حالا لازم نبود برای عکس یادگاری انداختن تا مصر بیاییم. " …

کامران نجف زاده و "روزهای زندگی"

کامران نجف زاده 15 تیرماه 1387 در گفتگویی با مجله‌ی روزهای زندگی مهمترین دغدغه‌ی زندگی‌اش را "مردمدار" بودن بیان می‌کند و برای این کار صداقت را اصل می‌داند. کامران نجف زاده در این گفتگوگزارشگر خوب را کسی معرفی می‌کند که بتواند خیلی از جاها از زندگی‌اش بگذرد و گزارشگری خیلی جاها رفتن روی مین است. کامران نجف زاده می‌گوید زیباترین لحظه‌ی زندگی‌اش، تولد فرزندش بود و بهترین بازیگر از نگاه او بهرام رادان و خسرو شکیبایی است. کامران نجف زاده در کنار خبرنگاری و اجرا تدریس هم می‌کند.

کامران نجف زاده و "راه زندگی"

از کامران نجف زاده در تیرماه 1385 در مجله‌ی راه زندگی مصاحبه‌ی جالب و خواندنی چاپ شد… – زمانی که فکر کند دارد تکرار می‌شود و یا دچار روزمرگی حتما به خودش کات می‌دهد و وارد عرصه‌ی دیگه‌ای مثل مستند سازی که خیلی دوست دارد می‌شود. – حادثه هواپیمای سی130 و آتش سوزی مسجد ارگ و زلزله بم را به عنوان تلخ‌ترین گزارشهایش یاد می‌کند… -از نگاه کامران نجف زاده خبرنگار موفق کسی است که قبل از آن نویسنده ی خوبی باشد و حداقل کار مطبوعاتی کرده باشد…

حضور در تلویزیون

کامران نجف‌زاده تا به حال در برنامه‌های متعدد تلویزیونی به عنوان میهمان حضور داشته که از آن جمله‌اند:

حضور در برنامه شب شیشه ایی شبکه تهران به تاریخ 9 آبان 1385

حضور در برنامه صندلی داغ شبکه دو به تاریخ 3 فروردین 1385

حضور در برنامه ماه عسل شبکه سه به تاریخ 6 مهر 1386

حضور در برنامه پارک ملت. شبکه یک به تاریخ 18 مرداد 1390

بیوگرافی سونیا پوریامین

خانم سونیا پوریامین در 12 بهمن 1341 متولد شد.

او مجری و تهیه‌کننده صدا و سیماست و در رشته پژوهش هنر در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده است.

او 7 سال سردبیر ماهنامه سروش بانوان بود و آخرین شماره را در 87 منتشر کرد و نشریه متوقف شد! همچنین وی در گذشته سردبیر و مدیر مسئول مجله‌ی «دنیای زنان» و مجله‌ی «آشپز باشی» هم بوده است.

پوریامین در سال 1359 پس از آنکه از مدرسه هشترودی دیپلم خود را گرفت.

زمانی که 18 ساله بود به تلویزیون وارد شد و نام اولین برنامه‌ای که اجرا کرد «همگام با جنگ» بود.

وی تاکنون سابقه اجرا در برنامه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی را در کارنامه خود دارد.

از فعالیت‌های وی می‌توان به تهیه‌کنندگی برنامه «خانه ما» به مدت 10 سال، اجرای برنامه «تهران 20» در شبکه تهران، اجرای برنامه «خانه زیبای من» در شبکه بازار و اجرا در شبکه جام‌جم اشاره کرد. پوریامین دارای دو فرزند پسر است.

بیوگرافی احسان کرمی

احسان کرمی کارش را از سال 85 با رادیو تهران شروع کرد.

شروع فعالیتش در رادیو تهران با نویسندگی آیتم طنز بود.این آیتم به اسم چراغ قرمز بود که یک روز بازیگر آیتم نیامد و خودش بجای آن بازی کرد و بدین ترتیب بازیگر رادیو شد.

تولد 20/4/59

تحصیلات: فوق دیپلم

مجری، بازیگر و نویسنده

احسان کرمی همچنین در جمعه ایرانی بازیگر و مجری بازیگر برنامه12437 از رادیو صدای آشنا و نویسنده و مجری بخش نیمروزی پنجشنبه ها در رادیو پیام است.

از سال 87 با اجرای برنامه نقره وارد تلویزیون شد. بعد اجرای تصویر زندگی به او سپرده شد و اکنون اجرای برنامه شب نشینی شبکه جام جم و رادیو7 را برعهده دارد.

نام برنامه هایی را که کار کرده است: چهار دیواری ممنون، مکث 95، جام ارگ، صبح تهران، تهران در شب، موج مجهول، چراغ سبز،جمعه ایرانی،12437،نقره،تصویر زندگی،برنامه طلوع در شبکه چهار،شب نشینی و رادیو7

ضمنا فعالیت در سه نمایش رو هم در کارنامه دارن. کمدی استشمامات – پیونوکیو٢ و محسن یک رپرتوار

با شبکه های رادیویی که فعالیت داشته: رادیو ایران، رادیو صدای آشنا، رادیو تهران،رادیو پیام

در دهمین جشنواره بین المللی رادیو مجری برگزیده و در یازدهمین جشنواره بین المللی رادیو به عنوان گوینده برتر انتخاب شد.

بیوگرافی گیتی خامنه

گیتی خامنه (متولد 1343، تهران- تاکنون)مجری برنامه‌های کودک تلویزیون شبکه یک از سال 1357 تا اواسط دهه 70 بود.

در آن زمان وی به آمریکا سفر کرد و در شبکه رادیو صدای آشنا 2 (متعلق به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران)به مدت 15 سال به فعالیت پرداخت.همچنین مقطعی در یکی از مدارس کالیفرنیای شمالی، هنر و زبان فارسی تدریس می‌کرده است.

وی در سال 1389 دوباره به ایران بازگشت. پس از بازگشت، در شبکه تهران به اجرای برنامه «بچه‌های دیروز» مشغول شد که به بیان خاطرات کودکان دهه 60 اختصاص دارد. همچنین در مجموعه مستند «میراث ایران»، بعنوان یک جهانگرد، میراث تمدن و فرهنگ شمال غرب ایران را برای بینندگان شبکه سحر روایت می‌کند.

او از سال 1358 تا اواسط دهه 70، یک روز در میان ساعت پنج عصر و پس از آن تیتراژ به یادماندنی برنامه کودک شبکه اول سیمای دو شبکه‌ای جمهوری اسلامی مهمان خانه‌ها بود و مثل همتای محبوب دیگرش، الهه رضایی، دوست صمیمی کودکان و نوجوانان انقلاب.

به جرأت می توان گفت او یکی از مسلط‌ترین و حرفه‌ای ترین مجریان تلویزیون ایران در سال‌های پس از انقلاب بود. او در سال 73، آخرین برنامه «فیروزه» (ویژه دختران نوجوان)را در شبکه 4 اجرا کرد و برای سال‌ها به آمریکا رفت. او در آمریکا نیز یک برنامه کودک و نوجوان را در شبکه فارسی‌زبان «صدای آشنا» که گفته می‌شد به نهادهای مرتبط با دولت جمهوری اسلامی نزدیک است و بخش اعظم برنامه‌هایش در تهران تولید می‌شد، تهیه و اجرا می‌کرد اما به رغم اینکه شرایط مناسبی برای اجرا در شبکه‌های خارجی غیروابسته به دولت ایران هم داشت، پس از 15 سال زندگی در دیار غربت، به گفته خودش برای انتقال تجربیاتش به ایران بازگشت و از جمله اجرای برنامه‌ به شدت محبوب و پربازدید «بچه‌های دیروز» را در شبکه 5 به عهده گرفت که به بازگویی خاطرات تصویری نسل دهه 60 از برنامه‌های کودک اختصاص داشت.

مشخصات فردی:

به گفته خودش از ابتدای مجری گری تمایلی به خواندن از روی متن نداشت و دوست داشت موضوعات روز را با بیانی کودکانه با بچه‌ها قسمت کند.

گیتی خامنه بعد از گذشت سالها،باز به بچه‌ها فکر می‌کند و دغدغه بچه‌های نسلی را دارد که یادگار بچه‌های دیروز هستند.

عادات و علائق شخصی:

علاقه مند به کارتونهای: مهاجران، سفر دور دنیای ژول ورن، لوسیمی و انیمیشن شرک

به کارهای مستند بیش از داستانی علاقه دارد، زیرا می گوید:در کار مستند می توان جذابیت‌هایی از زندگی واقعی افراد و دنیای اطراف را کشف کرد و نشان داد که در کار داستانی باید آن را خلق کرد و این مسئله، جذابیت کار مستند را افزون می‌کند.

علاقه مند به منش و شخصیت امام محمد غزالی

دوران زندگی:

صدا و چهره او تداعی کننده خاطرات کودکی نسلی است که امروزه(دهه ی 90 شمسی)دهه سی و چهل زندگی خود را طی می کنند. نسلی که در دهه 60 یک روز در میان پای صحبتهای شیرین او می نشست و نصیحتهای مادرانه و پندهای معلمانه اش را به گوش می سپرد. او از سال 1358 تا اواسط دهه 70، یک روز در میان ساعت پنج عصر و پس از آن تیتراژ به یادماندنی برنامه کودک شبکه اول سیمای دو شبکه ای جمهوری اسلامی مهمان خانه ها بود و مثل همتای محبوب دیگرش، الهه رضایی،دوست صمیمی کودکان و نوجوانان انقلاب.

پانزده ساله بود که به شکلی کاملا اتفاقی وارد کاری شد که بعدها در زندگی اش نقش فوق العاده ای از خود به جا گذاشت.

در مورد ورود به تلویزیون گفت:

«دوره دبیرستان بودم که از تلویزیون برای انتخاب مجری به مدرسه ما آمدند. یادم میآید آقایی به نام هاشم محمدزاده مسوول این کار بودند که خیلی دلم میخواهد الان بدانم چه کار می کنند. مادرم به من گفت تو چرا کنجکاوی نمی کنی که برای چه کاری به مدرسه شما آمدند. این حرف مادرم باعث شد فردا من سراغ آقای محمدزاده بروم که ایشان گفتند برای انتخاب مجری آمدیم که تمام شد. من گفتم پس ما رفتیم. چند دقیقه بعد ایشان گفت بیا چند کلمه صحبت کن، ببینم چطوره. من هم چند کلمه حرف زدم که همان باعث شد انتخاب شوم.

بعد از اجرای اولین برنامه، من خداحافظی کردم که بروم که گفتند خداحافظ چیه. این اولین کارت بود و باید ادامه دهی. من تا پیش از آنکه خودم اجرای برنامه کودک را به عهده بگیرم، تقریبا هیچ‌کدام از برنامه‌های تلویزیون را از اول تا آخر دنبال نکرده بودم. بنابراین الگوی خاصی‌ برای پیروی، الهام گرفتن یا برعکس نوآوری در آن‌ حوزه نداشتم. با توجه به احترامی که برای مخاطبم قائل بودم و باور به اینکه نیازی نیست برای ارتباط با بچه‌ها بسیاری از المان‌ها را تلطیف یا شکرپیچ کرد، شیوه ارتباطی‌ خاص خودم را انتخاب کردم. در هر حال قاعدتاً حتی در زندگی‌ عادی روزمره هم هرکس برای برقراری ارتباط با دیگران شیوه و سبک خاص خود را دارد.

زمانی که در سال 58 کار خود را آغاز کردم حقوق ماهانه من دو هزارو پانصد تومان بود که خیلی ها این رقم را باور نداشتند. البته من شکایتی نداشتم چراکه مسئله حقوق به معنای واقعی در مرحله نخست اهمیت نبود«.

مجری دوست داشتنی از اولین حقوقش می گوید:

«من وقتی اولین حقوقم را گرفتم و رفتم خانه، مادرم به من گفت که یک مقداری از این حقوق مال توست و یک مبلغی از آن هم مال مردم است، من از همان روز یاد گرفتم که هربار که حقوق گرفتم، سهم مردم را کنار بگذارم؛ برای کسانی که روزگار با آنها نساخته بود یا کم ‌شانس‌تر از من بودند.یاد نامه چارلی چاپلین به دخترش افتادم که برایش نوشت: هروقت خواستی دو فرانک خرج کنی، با خود بگو سومین فرانک از آن من نیست. من واقعاً از مادرم شاکرم که این را به من یاد داد. من از همان روز به این مسئله ایمان دارم و اگر همه مردم این کار را بکنند، دنیا کمی بهتر می‌شود«.

به جرأت می توان گفت او یکی از مسلط ترین و حرفه ای ترین مجریان تلویزیون ایران در سال های پس از انقلاب بود. او در سال 73، آخرین برنامه «فیروزه» (ویژه دختران نوجوان)را در شبکه 4 اجرا کرد و برای سال ها به آمریکا رفت.

چرا خانم خامنه با بچه ها خداحافظی نکرد؟

وی درمورد این اتفاق و عدم خداحافظی چنین گفت:«خیلی از بچه ها، بعد از اینکه برگشتم به من گفتند تو ما را یکدفعه تنها گذاشتی، با شما خداحافظی نکردم به خاطر اینکه می خواستم برگردم. شاید در آن موقع نمی دانستم چه باید بکنم. یادم هست در برنامه آخر خیلی سبک سنگین کردم که با بچه ها خداحافظی کنم، ولی واقعا دلم نیامد که خداحافظی کنم. بهترین، سرنوشت سازترین، پویا ترین و پربارترین سالهای عمرم آن سالها بود. من با رفتنم از کشور، سعی در کسب تجربه های بیشتر داشتم«

تحصیلات

در ایران در دوره لیسانس، رشته کارگردانی سینما و تلویزیون خواند و فوق لیسانسش را نیز در آمریکا و در رشته دراما اخذ کرد که گرایش آن تئاتر بود. در کنار این رشته در کلاسهای روانشناسی هم شرکت می کرد و یکی از اهداف بزرگش این بود که در کشورش در زمینه هنر درمانی فعالیت کند.

در امریکا در شبکه رادیو صدای آشنا 2 (متعلق به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران)به مدت 15 سال به فعالیت پرداخت. بخش اعظم این برنامه در تهران تولید می شد. همچنین مقطعی در یکی از مدارس کالیفرنیای شمالی، هنر و زبان فارسی تدریس می‌کرد. پس از 15 سال زندگی در آمریکا و تحصیل علم به ایران بازگشت.

بازگشت به وطن

پس از 15 سال زندگی در دیار غربت، به گفته خودش برای انتقال تجربیاتش به ایران بازگشت و از جمله اجرای برنامه ای به شدت محبوب و پربازدید با عنوان «بچه های دیروز» را در شبکه 5 اجرا کرد که به بازگویی خاطرات تصویری نسل دهه 60 از برنامه های کودک اختصاص داشت.

اجرای برنامه تصویر زندگی

بازگشت گیتی خامنه پس از سالها دوری از تلویزیون در برنامه «تصویر زندگی»، بار دیگر همان کودکان دیروز را مخاطب برنامه او قرار داد تا این بار آنها درباره تربیت و تعلیم کودکان خویش پای سخنانش بنشینند.

خامنه اگرچه در رشته کارگردانی تلویزیون و دراما تحصیل کرده است، اما عشق و علاقه او به کودکان موجب شده تا طی سالهای تحصیل، به تحقیق و پژوهش در حوزه کودک بپردازد و در زمینه روشهای نوین آموزش کودکان، مطالعات گسترده ای انجام دهد.

جهانگرد

گیتی خامنه در مستند "میراث ایران"، که به تهیه‌کنندگی و کارگردانی افسانه مهربانی برای سیمای فرانسوی شبکه سحر تولید شده، برای اولین‌بار در چهره‌ای جدید و در نقش یک ایرانی جهانگرد ظاهر شد که پس از سال‌ها دوری از وطن به سرزمین مادری‌اش سفر می‌کند تا به مرور ناشناخته‌های تاریخ و فرهنگ کشورش و ترسیم زوایایی بدیع از این زیبایی‌ها برای غیر ایرانیان، کشورش را به آنها بشناساند.

این چهره محبوب و خاطره‌انگیز اجرا در سال‌های پس از انقلاب، که در "میراث ایران" علاوه‌ بر نویسندگی متن، به گویندگی نسخه فارسی "میراث ایران" و همچنین حضور تصویری به‌ عنوان راوی پرداخته است، در این باره گفت: «همکاری من با "میراث ایران" بیش از هر چیز به یک پیشینه عاطفی و دوستی ارزشمند با تهیه‌کننده برنامه و اطلاع ایشان از علاقمندی فوق‌العاده من به سفر باز می‌گردد. بعد از نگارش متن، وی از من خواست تا فردی را برای خواندن متن در این مستند معرفی کنم. بعد از من خواسته شد متن‌ها را بخوانم تا برای انتخاب نریتور از آن به‌عنوان صدای شاهد استفاده کنند. سپس پیشنهاد بازی در این کار مطرح شد که مانند تمام پیشنهادهای دیگر در زمینه نقش آفرینی بنابر دلایل خاص خودم رد کردم«

خانم خامنه صفحه شخصی فیسبوک ندارد!

مجری محبوب برنامه‌های کودک و نوجوان در دهه 60 با اشاره به اینکه صفحه‌ای که با نام وی در فیسبوک فعال است متعلق به او نیست به جوانان توصیه کرد نگذارند تکنولوژی باعث افت اخلاقیات و ورودشان به حریم شخصی افراد شود.

وی در این زمینه گفت:«صادقانه بگویم که زیاد با شبکه‌های اجتماعی مجازی مثل فیسبوک مانوس نیستم و تنها در حد رفع نیاز از آنها استفاده می کنم. چون احساسم این است که این شبکه های مجازی محدوده امنی را که برای خودم درست کرده ام زیر سوال می‌برند. متاسفانه با استفاده نا به جا از این امکان رسانه‌ها، محدوده امن و شخصی افراد گاهی اوقات مخدوش می‌شود و احساس ناامنی، دلشوره و اضطراب برای افراد ایجاد می‌کند.

از طریق یکی از دوستانم متوجه شدم که صفحه‌ای در فیسبوک به نام من در حال فعالیت است. زمانی که خودم این صفحه را دیدم دچار احساسی متضاد و متناقض شدم. البته می‌خواهم بر خلاف عادت معمول رفتار کنم و از فردی که این صفحه را برای من درست کرده تشکر کنم. من از این نظر خوش شانس بودم که شخصی که به نام من در فیسبوک فعالیت می‌کند به من محبت فراوانی داشته چون مشخص است برای درست کردن این صفحه وقت گذاشته و دنبال مصاحبه ها و عکس های من رفته و جواب محبت دوستان بزرگوار من را محبت‌آمیز و زیبا داده است و از این بابت هم حقی‌ از من تضییع نشده است«.

گیتی خامنه در سینما سپهر ساری

طرح تفکیک زباله از مبدا، با حضور گیتی خامنه، در سینما سپهر ساری آغاز شد.

وی با حضور در این مراسم، از دغدغه‌های خود پیرامون حفاظت از محیط زیست و سالم نگه داشتن زمین، سخن گفت.

او با بیان اینکه دوست داشتن محیط زیست به تنهایی کافی نیست، افزود: باید اقدام موثر در این زمینه را انجام دهیم.

خامنه با اشاره به اینکه دمای زمین طی دهه‌های اخیر سه برابر افزایش یافته، تصریح کرد:‌ هرگونه پیشنهادی برای حفاظت از محیط زیست در نظر دارید، به ما اعلام کنید تا صورت اجرایی گیرد.

نظر خامنه در رابطه با نوآوری در کنار استفاده از تجربه

او در اینباره چنین اظهار داشت:«جدا از مبحث خلاقیت، یکی از مشکلات برنامه ‌سازان صدا و سیما به ویژه برنامه‌های مناسبتی در بحث فرم و اجرا، نبود نوآوری و استفاده نکردن از تجربه و دستاوردهای افرادی که در این حوزه سال‌ها درس خوانده و فعالیت کرده‌اند، است. به عنوان مثال من یکی از مجریانی هستم که پس از دوره ای فعالیت در صدا و سیما و اجرای برنامه کودک برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتم و سال‌ها در عرصه فعالیت های فرهنگی درس خواندم و کار کردم، ولی متاسفانه از زمانی که به وطن برگشتم از تجربیاتم به درستی استفاده نشد «.

تحصیلات و مدارک علمی:لیسانس رشته کارگردانی سینما و تلویزیون در ایران /فوق لیسانس رشته دراما در امریکا

آثار:کارگردان مستند "آبی تر از آسمان"(عنوان مجموعه‌ای است که در 4 قسمت به زندگی 4 انسانی می‌پردازد که با طی کردن شرایطی خاص، دچار تغییرات شگرفی شده‌اند. مجموعه «آبی‌تر از آسمان» در آمریکا تصویربرداری شد(

کارگردانی آیتمی از برنامه ی «خانه ما» با عنوان «امپراطور کوچک«

کتاب داستان با عنوان: "آبی‌تر از رویا"

نقل قول و خاطرات:

گیتی خامنه:«به نظر من برنامه های کودک باید با نظر کودکان برای کودکان تهیه و تولید شود، در این صورت قطعا مخاطبان این برنامه ها نیز بیشتر خواهند شد. این همان احترام گذاشتن به مخاطب و نظر او است. خود من در خیابان، اتوبوس، مهمانی ها و … که می روم با دیگران درباره برنامه های خودم صحبت می کنم و کلی ایده می گیرم و مطمئنم که استفاده از همین ایده ها و نظرات در جذب مخاطب موثر است«

خانم خامنه در آستانه برگزاری هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی پویا‌نمایی تهران یادداشتی به روابط عمومی و امور بین الملل کانون پرورش فکری کودکان و نو‌جوانان ارسال کرده است که در ادامه می‌خوانیم:

«اولین باری که همراه پدر همیشه مهربانم برای تماشای کارتون سینمایی پسر جنگل به سینما سینه ‌موند رفتم را هرگز از یاد نمی‌برم.

این سینما که بعد‌ها به قیام تغییر نام داد خاص نمایش فیلم‌های کودک بود. پدر من که کارمند شرکت مخابرات بود، بسیاری روزها پس از برگشتن از سر کار، استراحت کوتاهی می‌ کرد و من را که تا 7 سال، تنها کودک خانواده بودم به پارک و گاهی سینمای خاص کودکان می‌برد. اوقات همراهی با پدر از همان زمان تاحال هنوز هم از خوش‌ترین لحظات زند‌گیم به شمار می‌رود.

بعد از تاریک شدن سالن تا چند لحظه هیچ تصوری از آن چه قرار بود در دنیای نگاهم شکل بگیرد نداشتم! سالنی تاریک همراه با زمزمه‌های مبهم اطرافیان و صدای آرام‌بخش پدر که از یک اتفاق ناب خبر می‌داد و… بعد از چند دقیقه به درازای عمر آرزوهای محال، یک‌باره خودم را در دنیای غریب و ناشناخته‌ای از جنس رویا دیدم! انگار که در آبشاری از رنگ و نور و ترانه غوطه می‌خوردم.احساس می‌کردم وزنم را از دست داده‌ام و در آسمانی بیکران به نرمی و آرامی پرواز می‌کنم. در دنیای شگفت‌انگیزی که به آن سفر کرده بودم همه‌ی محال‌ها امکان‌پذیر بود! در این دنیا مرزی میان آرزوها و تحقق‌شان وجود نداشت! دنیایی سرشار از شکوه‌، خیال‌ها و آرزوهای بزرگ و زیبا که به سادگی‌ برآورده می‌شدند!

وقتی‌ از سالن سینما خارج شدم تا مدتی‌ منگ و متحیر بودم، حضور در دنیای واقعی متفاوت با آن‌چه روی پرده نقره‌ای دیده بودم ممکن به نظر نمی‌رسید و من سرخوش تر و هیجان زده‌تر از آن بودم که خواهان این هوشیاری باشم.

به یاد دارم که هوا سرد بود، شاید یکی‌ از شب‌های اواخر پاییز یا اوایل زمستان. اشک در قاب چشمانم خانه کرده بود و من، یک دختر بچه چهار، پنج ساله نمی‌دانستم این اشک را سوز سرما مهمان چشم‌ خانه‌ام کرده یا شادمانی آشنایی با پدیده‌ای خارق‌العاده! پدیده‌ای به نام انیمیشین که بعدها نقش تاثیر‌گذار و به غایت قدرتمندش بی‌ آنکه خودم بدانم مسیر کاری و حرفه‌ای زند‌گیم را نقش زد».

بیوگرافیها:بیوکده

بیوگرافی سیاوش الموتی

سیاوش الموتی مهندس ایرانی-آمریکایی است که به خاطر اختراع کد بلوک فضا-زمان مشهور شده‌است (تکنیکی مورد استفاده در ارتباطات بدون‌سیم).اختراع او در سال 1997 به همراه وحید تارخ ثبت شد. کد الموتی دو آنتن انتقال بلوک کد فضا-زمان است و در استانداردهای مختلفی ساخته شده‌است.

او ابتدا در شرکت‌های اینتل در گروه موبایل وایرلس CTO کار می‌کرد و از مارس 2010 مدیر گروه R&D در اپراتور موبایل وودافون شده‌است.

در 2002،انجمن ارتباطات IEEE او را به عنوان نویسنده یکی از 57 مقاله مهم تمام تراکنش‌هایش در 50 سال گذشته دانست.

او در گروه موبیلیتی و هدایت تکنولوژی اینتل مسئول تمام استانداردهای محصولات دارای نقشه راه بوده‌است؛ این شامل فروم وایمکس، IEEE 802.16، 3GPP، OMA، WiFi و IEEE 802.11 می‌شود.

سیاوش الموتی کارشناسی و کارشناسی‌ارشد خود را در سال‌های 1989 و 1991 در رشته مهندسی برق از دانشگاه بریتیش کلمبیا (در ونکوور کانادا)گرفته‌است.

تا پیش از ملحق شدن به اینتل در سال 2004، او در شرکت‌های ویواتو، کادنس دیزاین، سرویس‌های وایرلس AT&T و ام‌پی‌آر تلتک در رده‌های مهندسی متفاوت کار کرده‌است.

الموتی بیش از 20 حق اختراع در زمینه‌های کاربردی ارتباطات بدون‌سیم و طراحی سیتم‌های بدون‌سیم دارد. او مقاله‌ها و گزارش‌های زیادی در دهه گذشته در انجمن IEEE و سازمان‌های دیگر داشته که مخاطبان تخصصی بسیاری در سطح داخل آمریکا و نیز بین‌المللی داشته‌اند.

بیوگرافی سحر امامی

سحر امامی: مهندسی کشاورزی خواندم گرایش علوم صنایع غذایی، رشته ام هیچ ربطی به کارم ندارد! این ها را سحر امامی 23 ساله می گوید و معتقد است متناسب با علاقه ای که داشته فعالیت و تلاش کرده و بدون هیچ آشنایی وارد صدا و سیما شده. می گوید تست دادم و تستم سال 87 در مجموعه "به خانه برمی گردیم" در شبکه تهران قبول شد و کارم را با گروه اجتماعی شبکه تهران شروع کردم و از خرداد 89 هم وارد شبکه خبر شدم. سحر در برنامه به خانه برمی گردیم مجری بخش دانستی های برنامه بود و این روزها "صبح با خبر" را در شبکه خبر اجرا می کند.

* هنوز هم با شبکه پنج همکاری می کنی؟

گوینده های خبر تازگی ها نمی توانند اجرا در شبکه خبر داشته باشند و همزمان با شبکه های دیگر کار کنند. یک سال و خورده ای در شبکه تهران فعالیت می کردم.

* شرایط پذیرش برای اجرا چه بود؟

من برای تست معرفی شدم. تست روتین که صحبت می کنی. شعر می خوانی و یک موضوع را انتخاب می کنند و باید در مورد آن صحبت کنی. یادم هست که ماه مبارک رمضان بود و استرس زیادی داشتم. ولی خوب تصویربرداری که هیچ وقت دیگر ندیدم اش، شرایطی را برایم فراهم کرد و خودش هم نشست و گفت:"فکر کن برای خودت اجرا می کنی." تست دادم و سه ماه گذشت و اصلا فکر نمی کردم که قبول می شوم و خبری شود!

اما قبول شدم و مدارکم را به گروه اجتماعی دادم و شروع کردم. اولین برنامه ام یک برنامه زنده بود. معمولا کسی که وارد این حرفه می شود اول برنامه تولیدی می گیرد. اولین کاری که اگر ایرادی و اشکالی داشتی از آن درمی آورند. این طوری بود که وارد حرفه ای شدم که خیلی دوستش داشتم. سعی می کنم به خاطره علاقه ام تلاش کنم.

* گفتی در صدا و سیما آشنا نداشتی؟

نه.

* قبل از اینکه تست بدهی در تلاش ورود به سازمان بودی؟

بله تلاش می کردم. چون من دوست هم دانشگاهی ام (لطیفه گودرزی)اخبار جوانه ها را می گوید. از او خیلی راهنمایی گرفتم. اما خیلی اتفاقی تست دادم و وارد سازمان شدم. ممکن است وارد شدن راحت باشد، ولی برایم خیلی سخت بود. چون همیشه باید تلاش کنی تا کهنه نشوی.

*دوستت چه راهی پیشنهاد کرد؟

اینکه روی خواسته ات اصرار کن و پیگیر باش. تست بده. حتی یادم هست که در نمایشگاه بین المللی قرآن در مصلی که آقاخانی که الان مدیر کودک شبکه دو است، تست می گرفت، تست دادم. حتی تا آن جا هم رفتم.

* شرایط ورود به شبکه خبر که حرفه ای تر و تخصصی تر کار می کند، فرق نمی کرد؟

چرا. از زمانی که تستم را برای مدیر گروه اجتماعی شبکه خبر بردم تا زمانی که روی آنتن شبکه خبر رفتم، حدودا یک ماه طول کشید و یک ماه تست های فوق العاده سنگینی از من گرفتند. در شبکه تهران تست استدیو نداده بودم. تست ری اکشن های مختلف و تست اجرای زنده در استدیو را دوباره از من گرفتند. تست های مشکلی گرفتند.

* تست استدیو چه بود؟

در تست استدیو نشستم، تصویربردارها آمدند و عین یک برنامه زنده را اجرا کردم، بدون موضوع، فقط می خواستند بدانند که آمادگی اش را دارم یا نه فردا یا دو روز دیگر اگر اجرای زنده داشته باشم.

*چه حسی داشتی وقتی که در تست قبول شدی؟

خوشحال بودم.سه ماه طول کشیده بود از کارم در مجموعه برنامه به خانه بر می گردیم، با تهیه کنندگی دکتر روغنی ها که الان قائم مقام جام جم است، فاصله گرفته بودم و استرس داشتم. اگر بگویم خیلی ریلکس بودم نه این طور نبود. همیشه تصورم از خبر، خشک بود. اینکه نباید بخندم. باید خیلی جدی باشم و تپق نزنم. بعد بخش مطبوعات را خواندم و تپق زدم. یادم هست صالحی (یکی از همکارانم)گفتند: اصلا تپق موردی ندارد. ولی کلمه ای نباید اشتباه خوانده شود.

* و اگر این اتفاق بیافتد چه طور می شود؟

شبکه خبر،شبکه بین المللی است و اگر کلمه ای اشتباه خوانده شود، ممکن است برداشت ها متفاوت باشد و به عنوان رسانه ای که وظیفه اطلاع رسانی درست را برعهده دارد زیر سوال می رود. برنامه صبح با خبر، صبحگاهی است. یعنی شروع برنامه ها است و از آن گذشته برای خودم هم خوب نیست.

* در کدام برنامه بیشتر تپق زدی؟

به خانه برمی گردیم. کار اولم بود، زنده بود و نکات دانستنی می گفتم. باید اندازه و مقدار می گفتم و سعی می کردم حفظ کنم. همین تکیه نکردن به متن باعث تپق می شود. البته هر چه بگذرد، کارت راحت تر می شود. الان خیلی راحت و با آرامش اجرا می کنم. حتی اگر اشتباه کنم.

* اجرای زنده به عنوان اولین تجربه سخت نبود؟

چرا. اما شاید مجری ای که کارش را با اجرای زنده شروع می کند، خیلی آبدیده می شود، چون مجری باید خودش را در یک لحظه تغییر بدهد.

* کار تولیدی راحت است؟

تا به حال جز یک کار گزارشی برای شبکه آموزش در "برنامه صبح و آموزش" کار تولیدی نکردم.

*انتخابت برای برنامه صبح با خبر روال خاصی داشت؟

آقای آقابیگی که استادم هستند و الان با او اجرا می کنم، همراه تهیه کننده ها و مدیر گروه که به رحمت خدا رفته، جلسه گذاشتند و از بین کسانی که کاندید شده بودند و الان همکارانم هستند، سوال هایی کردند و بعد انتخاب شدم.

*بعضی از مجری ها، از پوشش خاصی استفاده می کنند، به هر دلیلی، تو چرا استفاده نمی کنی؟

هر کس دوست دارد متفاوت باشد. با استفاده از رنگ تیره مخالفم. شاید به ندرت در شهادت ها از مشکی استفاده کنم. سعی می کنم حتی از رنگ هایی که در روتین شبکه خبر استفاده نمی شود، استفاده کنم. مثلا قرمز یا سبز روشن، به خاطر پوشش چادر مشکلی ندارد. اما اگر در برنامه به خانه بر می گردیم می پوشیدم، می گفتند مختص گروه کودک است. رنگ های شاد با تُن گرم که فضای فانتزی ایجاد کند، استفاده می کردم نه رنگ های خیلی تند. اما حالا استفاده می کنم، چون احساس می کنم علاوه بر اینکه خودم احساس خوبی دارم، بیننده هم علاوه بر اینکه دارد برنامه گروه اجتماعی شبکه خبر را می بیند ممکن است ذهنیت و روحیه اش هم با دیدن یک رنگ شاد تغییر کند. البته در رسانه، همه همکاران ما حجاب و شئونات را رعایت می کند.

* استفاده از چادرهای رنگی را توصیه می کنی؟

خود من به شخصه دوست ندارم. چادر را با رنگ مشکی دوست دارم، نه رنگ قهوه ای و سبز، من این رنگ ها را نپسندیدم.

* اولین بار که این چادرهای رنگی را دیدی چه به ذهنت رسید؟

ایجاد یک سبک متفاوت.

* متفاوت؟ خوب یا بد؟

نمی توانم بگویم. چون کارشناس نیستم. شاید کارشناسی شده باشد. در شبکه های سراسری حتما بازتاب و جنبه های مختلفش را بررسی می کنند. یک سری موافق بودند و یک سری مخالف، ما باید به نظر هر دو گروه احترام بگذاریم.

* فرض کن یک خانم با این پوشش وارد خیابان شود!

فکر نکردم. چون ندیدم.

* بعضی از بازیگرها به خاطر چادر سر کردن مورد نامهری قرار گرفتند، نظرت چیست؟

با این قضیه مخالفم. البته در محیطی کار می کنم که با بازیگرها ارتباط ندارم، اما در مورد خودم و همکارانم اصلا این طور نبوده. اخلاق کاری داشتن و اینکه در کار چقدر جدی تر هستی، از پوشش مهم تر است. البته این هم متناسب با شخصیت و روحیات یک فرد است. مثلا می گویند، اگر ساده بگردی. نگاه اطرافیان به تو فرق دارد و اگر روی مد بگردی اینطور نیست!

*به بازیگری فکر کردی؟

در مصاحبه ام با مجله مادران در جواب این سوال گفتم، دوست دارم در گروه سیاسی و خبر کار کنم. آن موقع در برنامه به خانه بر می گردیم بودم. الان سوال شما را خیلی با دقت جواب می دهم، چون ممکن است بعد این اتفاق بیفتد و وارد آن مجموعه کاری شوم. پیشنهاد شد تست بازیگری بدهم، اما اصلا دوست نداشتم از اجرا فاصله بگیریم.

*در صدا و سیما تفاوت نگاه وجود ندارد، در مورد کسی که چادر سر می کند یا کسی که مانتو می پوشد؟

فکر می کنم تفاوت نگاه، زمانی پیش می آید که شما یک ویژگی خاص داشته باشی. مثلا مجری توانمندی باشی. این ویژگی باعث تفاوت نگاه می شود. فکر نمی کنم زیاد اینطور باشد و البته من با این موضوع برخورد نکردم.

*زمان گزینش در صدا وسیما جز صدا، به چه چیزی توجه می شود؟

وقتی می خواهند تو را به عنوان مجری انتخاب کنند، هم به قیافه ات نگاه می کنند که خوب باشد و هم اینکه صدای خوبی داشته باشی. چون وقتی بیننده ای صبح از خواب بیدار شده و در حال عوض کردن کانال است، مطمئناً نمی داند راجع به چی صحبت می کنند. مثلا اگر صرفاً دنبال اخبار روز بگردد، شبکه خبر یا شبکه یک را می بیند. اما در حالت عمومی بیشتر شبکه ای را انتخاب می کنید که اول صدای گوینده و بعد تصویرش شما را جذب کند. نمی گوییم تصویر خاصی باشد، خیلی زیبا باشد یا صدای خاصی داشته باشد. تصویر و صدایش باید در حد معمول باشد تا بیننده را جذب کند و پای آن برنامه بنشاند.

*این بحث خوب بودن تصویر، چه طور تعریف شده؟

دقیقا نمی دانم. مثلا در شبکه خبر که بین المللی است از طرف بیننده ای در ویرجینیا دیده می شوم و آن موقع نماد مردم کشورم هستم. پس باید ویژگی های معمول را داشته باشم.

* چقدر حقوق می گیری؟

باید جواب بدهم؟ جواب نمی دهم!(خنده)

* راضی کننده است؟

به حقوق و به مزایایش فکر نمی کنم.

* شعار می دهی؟

اصلا، چون موقعیت کاری ای داشتم که ممکن بود از لحاظ اقتصادی در آمد بیشتری برایم داشته باشد. ولی صرف علاقه آمدم سمت شغلی که دوستش داشتم.

* در مورد آرایش مجری ها چه نظری داری؟

دستور اکید مدیر شبکه و مقام مقام در هر شبکه ای این است که گریم در حد گریم و محوسازی تعریف شود. مثلا اگر عیبی در صورت مجری وجود دارد، جوش یا چیزهای این شکلی برطرف شود. این موضوع تعریف و بخش نامه شده. استفاده از هر گونه خط لب، خط چشم، ریمل، رژ لب، رژ گونه ممنوع است. اما داشتم تلویزیون می دیدم، مراسم تقدیر از یکی از سریال ها بود، اصلا خانم ها را نشان ندادند!

* از دید یک مجری به این قضیه نگاه نکن. از زاویه دید یک دختر جوان ببین و بگو.

هر خانم وقتی می رود مهمانی یک جوری لباس می پوشد و خودش را درست می کند. این پوشش حتمادر محل کار فرق دارد.چون هر محل مقتضیات خاص خودش را دارد. باید یک سری ضوابط و شرایط را رعایت کنی، وقتی وارد صدا و سیما می شوی وظیفه ات حساس تر می شود. چون ممکن است شما را بیرون ببینند. شما نماینده رسانه در بیرون می شوید. خیلی صحنه زشتی دارد وقتی مثلا خانمی را با نوعی آرایش روی آنتن ببینید، بعد غلیظ ترش را یک جای دیگر ببینند. ولی همه همکارانم حداقل در شبکه های تهران و خبر به ضوابط معتقد هستند.

البته گاهی هم هست که مقنعه یا روسری سر می کنی با رنگی که رفکلس آن به صورت ات رنگ می دهد. بیننده خیال می کند این خانم با روزهای قبل فرق کرده و قشنگ تر شده، نمی داند که شاید رنگ روسری روی چهره اش تاثیر بگذارد. این مورد درباره خود من پیش آمده و این به میزان گریم ربطی ندارد.

* دوست داری چه کسی مهمان برنامه ات در صبح با خبر باشد؟

در حوزه های مختلف می شود میهمان های مختلفی دعوت کرد. نمی دانم. می گویم مجری هیچ وقت نباید دوست داشته باشد.

* در مورد پوشش بازیگران در صدا و سیما، مثلا در مورد پوشیدن دامن چه نظری داری؟

مثلا دامن پُرچین خیلی زیبا است، ممکن است اگر در خانه باشم حتما بپوشم اش. ولی آیا من با شخصیت خانوادگی ام می پذیرم، بیرون از خانه هم این را بپوشم یا نه. این دیگر بستگی به شخصیت شما دارد. به عنوان یک جوان می گویم اگر بازیگری را ببینیم که حتی شخصیت و نوع بازی اش را دوست دارم، در نهایت خودم تصمیم می گیرم که نوع پوششش را انتخاب کنم یا نکنم.

* آخرین فیلمی که دیدی؟

یادم نیست.

* اسم فیلم یا سریالی در ذهنت هست که پوشش خانم ها در آن به نظرت خوب آمده باشد؟

نه. خاطرم نیست.

* از بین شبکه ها کدام را ترجیح می دهی؟

شبکه یک، تهران و خبر.

* اگر رییس جمهور مهمان برنامه ات بود چه سوالی از او می پرسیدی؟

برای اینکه جوان ها راحت کار پیدا کنند، راحت ازدواج کنند و در حرفه شغل و شرایطی که دوست دارند بتوانند بالنده و مثمر ثمر باشند، چه بستری را آماده کردند.

* در طراحی سوالات برنامه صبح با خبر نقش داری؟

کارشناس خبری داریم. در چهل درصد موارد کار طراح سوال را کارشناس خبری انجام می دهد. ولی در بقیه موارد سوالی که متناسب با بحث به ذهنم می رسد می پرسم. مثلا گاهی ممکن است به سوال کارشناس خبری در وهله دوم نگاه کنم، یعنی اول سوال خودم را بپرسم و خیلی وقت ها سوال کارشناس ارجحیت دارد. باید اطلاعات جمع کنی، روزنامه بخوانی، سایت های خبری و خبرگزاری ها را بگردی، از موضوعات روز خبر داشته باشی و به این فکر کنی که برنامه زنده است و شاید یکدفعه قرار شود راجع به موضوع دیگری صحبت کنی.

*اجراهای خودت را می بینی؟

صبح با خبر را تا به حال ندیدم. چون زنده است و نوارش را از سروش سیما نتوانستم تهیه کنم. ولی تکرار به خانه برمی گردیم را می دیدم.

بیوگرافی ها: بیوکده

بیوگرافی اسون آندرس هدین

اسون آندرس هدین (به سوئدی: Sven Anders Hedin)‏(زاده 19 فوریه 1865- مرگ 26 نوامبر 1952)جغرافیدان، مکان‌نگار، عکاس، کاوشگر و سفرنامه نویس سوئدی بود. او در خلال سفر اکتشافی‌اش در آسیای میانه اکوه‌های پامیر را کاوید(این رشته‌کوه چندی به افتخار او هدین خوانده می‌شد)، سرچشمه رودهای برامپورا، سند و ستلج را یافت و دریاچه لوپ‌نور، ویرانه‌های شهرهای باستانی و مکان‌های باستانشناسی و دیوار چین را نیز در بیابان حوضه تاریم مورد بررسی قرارداد. نتیجه بسیاری از کاوش‌های او پس از مرگش منتشر شد.

هدین به ایران هم سفر کرده‌بود. نخستین بار در 1886 میلادی پس از اقامتی در باکو از راه دریای مازندران رهسپار ایران شد، از کوه‌های البرز گذشت و به تهران رسید و سپس شهرهای اصفهان، شیراز و بوشهر را دید و از راه این بندر به بغداد رفت از راه بغداد به کرمانشاه آمده و باز به تهران بازگشت و از راه قفقاز راهی اروپا شد. یک سال پس از آن او سفرنامه‌اش را درباره این سفر منتشر نمود. در 1890 برای بار دوم به ایران سفرکرد و اینبار در سمت کنسول‌دومی سفارت سوئد در ایران. در این سفر با شاه ایران هم دیدار کرد و نشان سرافیم را از سوی پادشاه سوئد بدو پیشکش نمود. وی در معیت ناصرالدین شاه به دیدن کوه دماوند رفت و خود به همراه چند تن دیگر از کوه بالا رفتند. آنگاه از راه شهرهای مشهد، عشق‌آباد، بخارا، سمرقند، تاشکند و کاشغر -یعنی جاده ابریشم تاریخی- به کرانه‌های خاوری بیابان تکله‌مکان رسید.

او مورد تقدیر بسیاری از سران جهان و چهره‌های سرشناس از جمله ناصرالدین شاه قاجار، نیکلای دوم، فرانتس یوزف یکم، جرج کرزن، ویلهلم دوم، امپراتور میجی، پاپ پیوس دهم، تئودور روزولت، پاول فون هیندنبورگ، چیانگ کای‌شک و آدولف هیتلر قرار گرفت.

بیوکده

بیوگرافی لیو شیشی

نام اصلی: لیو شیشی / 劉詩詩 / Liu Shishi
نام های دیگر: سیسیلیا لیو Cecilia Liu
تاریخ تولد: 10 مارس 1987
محل تولد: پکن. چین
پیشه: بازیگر
تحصیلات: Beijing Dance Academy
کمپانی اسپانسر: Liu Shishi Studio
سال های فعالیت: 2004 تاکنون
همسر: Nicky Wuر(2015 حال)

زندگینامه

وی متولد 10 مارس 1987 در پکن، چین همچنین با نام انگلیسی خود، سیسیلیا لیو شناخته شده است، یک بازیگر مردمی چینی است که با آکادمی رقص پکن فارغ التحصیل شد و به دلیل استعدادی که در باله دارد او با بازی در نمایشنامه چینی سفر زمان Scarlet Heart در نقش Ruoxi معروف شد.لیو یکی از مشهورترین بازیگران تلویزیونی کشور چین است.

2005-2010: شروع و افزایش محبوبیت
لیو شیشی در سالن رقص در پکن آموزش دیده است و اولین بازیگری خود را در سریال تلویزیونی «ماه و باد» (2005)انجام داد او یک بخش از دریاچه سوان را در یکی از صحنه هایش قرار داد.سپس او در The Warriors جوان (2006)و The Fairies of Liaozhaiر(2007)مشهور شد.

در سال 2007 لیو از دانشکده رقص پکن فارغ التحصیل شد و با کمپانی Tangren Media قراردادی امضا کرد که موفق به انتقال او از رقصنده به یک بازیگر شد. او سپس به عنوان نیانسی در "افسانه قهرمانان کندور" (2008)شهرت زیبادی بدست آورد، که باعث معروفیت بیشتر او شد.

لیو پس از ظاهر شدن در نمایشنامه Xianxia محبوب چینی Paladin 3ر(2009)محبوبیت خود را به دست آورد. نقش او با عنوان طولانی کی او را قبلا به عنوان یک "ملایم، مهربان و شناخته شده" ازدواج کرده و نظرات مثبت از منتقدان و طرفداران دریافت کرده است.

سال بعد، لیو در نقش The Weaver در افق (2010)، بر اساس داستان زندگی هوانگ دائو، بازی کرد. در ابتدا نقش اصلی شخصیت اصلی زن را بازی می کرد، اما بعدا لیو به جای آن تصمیم گرفت که شاهزاده خانم ژائو جیای را به تصویر بکشد، همانطور که احساس می کرد که تحول شخصیت ها او را به چالش می کشد.

Filmography
2012 The Next Miracle
Sad Fairy Tale 2012
2013 Badges of Fury
A Moment of Love 2013
2014 Brotherhood of Blades
Five Minutes to Tomorrow 2014
2017 The Liquidator

Television
2005 The Moon and the Wind
2006 The Legend of Lu Xiaofeng
Flying Like a Butterfly 2006
The Young Warriors 2006
2007 The Fairies of Liaozhai
2008 The Legend of the Condor Heroes
2009 Chinese Paladin 3
The Heaven Sword and Dragon Saber 2009
2010 Tale Of The Oriental Serpent
A Weaver on the Horizon 2010
2011 The Vigilantes In Masks
Scarlet Heart 2011
2012 Xuan-Yuan Sword: Scar of Sky
2013 The Patriot Yue Fei
2014 Scarlet Heart 2
Sound of the Desert 2014
Incisive Great Teacher 2014
2016 The Imperial Doctress
Precious Youth 2016
2017 The Battle at the Dawn
Angelo 2017
Lost Love in Times 2017

If We Could Love Like This 2017

بیوکده

بیوگرافی لوئی داگر

لوئی ژاک مانده داگِر (به فرانسوی: Louis-Jacques-Mandé Daguerre)(زاده 18 نوامبر 1787 – مرگ 10 ژوئیه 1851)هنرمند و فیزیکدان فرانسوی بود که برای اختراع فرایند داگرئوتیپ در عکسبرداری شناخته شده‌است.

متولد: 18 نوامبر 1787

قریه کورمی آن پاریزی

مرگ: 10 ژوئیه 1851 (63 سال)

قریه برای-سور-مارن، نزدیکی پاریس

ملیت: فرانسوی

رشته فعالیت: هنرمند و شیمی

دلیل شهرت: اختراع فرایند داگرئوتیپ در عکسبرداری

زندگی‌
داگِر در کورمی آن پریزیس، وال دواز، فرانسه به دنیا آمد. وی نزد نخستین هنرمند نقاشی‌های سراسرنما، پیر پروو، معماری، طراحی صحنه تئاتر و نقاشی سراسرنما را فراگرفت. او در زمینه طراحی صحنه تئاتر بسیار پیشرفت کرد و طراح پرآوازه‌ای شد تا آنجا که نخستین دایوراما را ساخت و در سال 1822 در پاریس آن را رونمایی کرد.

در سال 1822 ژوزف نیسفور نیپس نخستین عکس دائمی جهان را تولید کرد (به نام هلیوگراف). برای همین سه سال بعد داگر دستیار نیپس شد و آن‌ها 4 سال با یکدیگر همکاری کردند. نیپس به صورت ناگهانی در سال 1833 از دنیا رفت. او یک چاپگر بود و فرایندی که او به کار می‌برد بر پایه روشی سریع برای تولید صفحه‌های (پلاک)چاپ بود. داگر گمان می‌کرد روش نیپس به او در پیشبرد دایوراما که ساخته خودش بود کمک خواهد کرد.

در نهایت پس از سال‌ها تجربه اندوزی، در 7 ژانویه 1839 داگر همراه با آکادمی علوم فرانسه اعلام کردند که فرایند عکاسی که بر رویش کار می‌کردند به کمال خود رسیده‌است. دولت فرانسه حق امتیاز کار داگر را به دست‌آورد و در برابر آن مبلغی را به او و دستیارش که پسر نیپس بود پرداخت کرد. پس از آن در 19 اوت 1839 دولت وقت فرانسه اعلام کرد که اختراع داگر هدیه‌ای به جهان است و آن را به رایگان به جهان بخشید.

مرگ

داگر در 10 ژوئیه 1851 در بری-سور-مرن، 12 کیلومتری پاریس، در اثر حمله قلبی از دنیا رفت. داگر یکی از 72 نفری است که نامشان بر روی برج ایفل نوشته شده‌است.

رقابت با تالبوت

کارهای داگر هم‌زمان بود با تلاش‌های هنری فاکس تالبوت در انگلستان. آن‌ها هر دو می‌دانستند که در راهی تلاش می‌کنند که منجر به انقلابی در جهان هنر خواهد شد.

داگر برای حفظ کارش، در 12 اوت 1839، یک هفته پیش از آنکه دولت فرانسه کار او را به جهان هدیه کند، اختراعش را در بریتانیا به ثبت رساند. با رایگان اعلام کردن کار داگر از سوی دولت فرانسه، به شدت سرعت پیشرفت کار او در فرانسه کم شد.

داگر برای گذران زندگی به پول نیاز نداشت چون دولت فرانسه مبلغی را به او پرداخت کرده بود.

تالبوت در مقابل، مقدار زیادی هزینه کرد تا روشش را توسعه دهد. او نزدیک به 5000 پوند آن زمان (برابر با 378000 پوند در سال 2011)را خرج کرد و حق امتیاز آن را برای عکاسان بریتانیایی ثبت کرد و از آن پس از روش تالبوت بجای روش داگر استفاده شد.

گسترش داگروتایپ
اولین عکس دائمی در سال 1826 توسط جوزف نیسفر نیپس، بر اساس کشف پدیده‌ای توسط جان هنریش شولتز (1724)ایجاد شد. اکتشاف شولتز به این گونه بود: مخلوطی از کربنات نقره یا کلراید نقره با پودر گچی با قرار گرفتن در مقابل نور تیره می‌شود. نیپس و داگر این فرایند را اصلاح کردند. داگر، ابتدا صفحات مسی با پوشش نقره را در معرض تماس با ید قرار داد تا یداین نقره به دست آید. سپس این ترکیب را برای چند دقیقه در مقابل نور قرار داد و بعد صفحات را با بخار جیوه که تا دمای 75 درجه سلسیوس گرم شده بود پوشش داد (تا جیوه با نقره آمیخته شود)و در نهایت تصویر ایجاد شده بر روی صفحه را در آب نمک اصلاح کرد. این ایده‌ها منجر به فرایند معروف داگروتایپ شد.

صفحه حاصل دوباره سازی دقیقی از صحنه مورد عکاسی فراهم می‌کرد. تصویر حاصل وارون جانبی بود، همانند تصویر در آینه، مگر اینکه یک بازتاب دوباره در هنگام تصویر برداری به منظور برگرداندن تصویر انجام می‌شد. تصویر تنها از یک زاویه قابل دیدن بود و نیازمند حفاظت در برابر هوا و اثر انگشت بود، بنابراین در جعبه‌ای با رویه شیشه‌ای قرار می‌گرفت.

تصاویر داگروتایپ معمولاً به صورت پرتره بودند؛ نماهای کمیاب تر پرطرفدارتر و گران تر بودند. فرایند ایجاد پرتره چندین دقیقه زمان می‌برد و نیازمند این بود که اشیاء در حال عکاسی بدون حرکت بمانند. ساموئل مورس ازاینکه داگروتایپ‌های خیابان‌های پاریس هیچ انسانی را نشان نمی‌دادند متحیر شده بود، تا اینکه فهمید به علت زمان طولانی تصویربرداری، همه اشیاء متحرک محو می‌شدند. بعدها به کمک لنزهای سریع تر مانند لنزهای پرتره پتزول، زمان عکاسی کاهش یافت.

داگروتایپ تنها یک تصویر ایجاد می‌کرد که قابل چاپ دوباره نبود (برخلاف فرایند تالبوت). با وجود این مشکل، میلیون‌ها نسخه از داگروتایپ تولید شد. در سال 1851، سالی که داگر درگذشت، فرایند نگاتیو فاکس تالبوت با توسعه فرایند کولودیون خیس، اصلاح شد، به طوری که یک نگاتیو شیشه‌ای چاپ نامحدود تصاویر را ممکن ساخت. این پیشرفت‌ها فرایند داگروتایپ را کنار کشید و به سرعت آن را محو نمود.

بیوگرافی پریسا تبریز

پریسا تبریز (به انگلیسی: Parisa Tabriz)(متولد 1983)متخصص امنیت رایانه‌ای است. او هم اکنون برای شرکت گوگل کار می‌کند در آنجا به او لقب «شاهزاده امنیت» را داده‌اند. نشریه فوربس از پریسا تبریز به عنوان یکی از 30 چهره برتر در زمینه تکنولوژی، در کنار افرادی چون مارک زاکربرگ نام برده است. او در گوگل ریاست بخشی را بر عهده دارد که از 30 هکر در اروپا و آمریکا تشکیل شده و وظیفه بررسی تهدیدات امنیتی مرتبط با موتور جستجوی گوگل و همینطور دیگر محصولات این شرکت، از جمله مرورگر گوگل کروم را بر عهده دارند.

متولد: 1983

شهروند: ایالات متحده

تبار: ایرانی- لهستانی

رشته فعالیت: امنیت رایانه

محل کار: گوگل

لقب: شاهدخت امنیت گوگل

پریسا در حومه شهر شیکاگو بزرگ شده است، پدر او یک مهاجر ایرانی و مادرش یک پرستار لهستانی- آمریکایی است. و جالب است بدانید که او تا سن کالج علاقه‌ای به کامپیوتر نداشت. در عوض او به هنر علاقه‌مند بود، ورزش‌های مختلفی انجام می‌داد و با دو برادرش رقابت می‌کرد. او در ریاضی و علوم نابغه بود و سرانجام وارد دانشگاه ایلینویز شد. آنجا بود که به مبحث امنیت علاقه‌مند شد.

یک متخصص امنیت باید بتواند کدهای مخرب را در لابه‌لای انبوهی از اطلاعات دیگر ببینید و این هنری است که پریسا دارد، او برای ما حکایت جالبی از دوران امپراتورهای یونان را تعریف کرد:

روزی یک امپراتور تصمیم گرفت که پیامی سری برای یک امپراتور دیگر بفرستد و ازآنجاکه نگران پیدا شدن نامه در حین مأموریت فرستاده خود بود، یک برده را انتخاب کرد، دستور داد موهای سرش را بتراشند و بعد پیام را روی پوست سرش خالکوبی کنند، بعد صبر کرد تا موهای برده دوباره رشد کند برده را به مأموریت فرستاد.

جالب است که بعد از گذشت قرن‌ها هنوز هم خیلی‌ها از شیوه مشابهی برای رساندن پیام‌ها خود استفاده می‌کنند مثلاً دستورهای اسامه بن لادن در عکس‌های **وگرافیک پنهان می‌شد و بعد در قالب ایمیل‌های معمولی ارسال می‌‌شدند!

تبریز و دوستانش البته پیام‌های خود را در عکس‌های گربه‌ها پنهان می‌کنند و برای هم می‌فرستند.

درعین‌حال آنچه افرادی مثل پریسا تبریز مجبورند همواره در مقابل آن مقاومت کنند، وسوسه پول زیادی است که به این افراد برای انجام دادن کارهای غیرقانونی پیشنهاد می‌شود، آنها باید بین تبدیل شدن به یک هکر مستقل و کارمند یک شرکت بزرگ بودن، انتخاب کنند.

خیلی از شرکت‌ها مثل گوگل حاضرند به افرادی که باگ‌های برنامه‌های آنها را پیدا کنند و گزارش کنند، جایزه‌هایی بپردازند، مثلاً مواردی وجود داشته که گوگل 25 تا 60 هزار دلار به این افراد پرداخته است. اما بازار هک مثل بازار سیاه جنگ‌افزارها می‌ماند. هکرها می‌توانند اطلاعات خود را به دلال‌ها و واسط‌ها بفروشند و بدون اینکه در مورد کاربرد اطلاعات خود بهراسند، پول دریافت کنند. بعد دلال برای خودش آن اطلاعات را که می‌تواند راه نفوذ به یک شرکت بزرگ باشد در یک شبکه مجرمانه به فروش می‌رساند.
تبریز از سال 2007 کارش را در گوگل آغاز کرد، او دهمین هکری بود که توسط شرکت استخدام‌شده بود. امروزه 250 متخصص امنیتی در گوگل کار می‌کنند.

تبریز از مهندسین گوگل می‌خواهد که هنگام طراحی به‌مانند یک مهاجم فکر کنند و از این راه باگ‌ها را برطرف کنند.

تبریز از کارش در سکوت انجام می‌شود لذت می‌برد. مرورگر کروم برای خودش به‌صورت خودکار آپدیت می‌شود، و از این طریق رخنه‌هایش برطرف می‌شود. و ما گاهی از یاد می‌بریم که برای برطرف کردن باگ‌های امنیتی چه تلاش‌های پنهانی صورت می‌گیرد.

همین گروه پریسا تبریز بود که در سال 2011 متوجه هک شدن شرکت امنیتی DigiNotar شدند، این امر منجر به خطر افتادن صدها هزار حساب جی‌میل کاربران ایرانی شده بود.

در سال‌های آتی شیوه ورود ما به اکانت‌هایمان متحول خواهد شد و به‌جای سیستم یوزر و پسورد فعلی ما از چیزهایی مثل اثر انگشت استفاده خواهیم کرد، همان‌گونه که آی‌فون از آن بهره می‌برد. این احتمال هم وجود دارد که تراشه‌هایی با برنامه‌های رمزنگاری پیشرفته به بدن ما پیوند شوند تا به‌محض اراده‌مان بتوانیم وارد اکانت‌هایمان شویم.

در ادامه پریسا تبریز به شکاف جنسیتی درزمینه فناوری اشاره می‌کند و پیشنهاد می‌کند که سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای متناسب با زن‌ها تهیه شوند، مثلاً او می‌گوید که گوشی‌های موبایلی که این روزها هرروز صفحه نمایششان بزرگ می‌شود، متناسب با لباس خانم‌ها طراحی نشده‌اند و نمی‌توانند مثل آقایان آنها را به‌راحتی در جیب خود بگذارند، چه اشکالی دارد هنگام طراحی لباس‌های خانم‌ها امکان تعبیه بعضی از تراشه‌ها در آنها فراهم شود؟!

قسمتی از مسئله شکاف جنسیتی هم به ذهنیت خود خانم‌های برمی‌گردد، برای مثل مطابق یک تحقیق داخلی در گوگل مشخص شد که خانم‌ها 20 درصد کمتر از آقایان همتای خود، خودشان را نامزد تصدی مسئولیت‌های می‌کنند. از زمانی که نتایج این تحقیق منتشر شده است، میزان مسئولیت‌پذیری خانم‌ها در گوگل بیشتر شده است. بخش دیگر مشکل هم این است که از همان ابتدا خانم‌های کمتری وارد رشته‌های علوم کامپیوتر و برخی از رشته‌های مهندسی می‌شوند.

ورزش مورد علاقه پریسا، صخره‌نوردی است، چند مایل آن‌سوتر از مقر گوگل باشگاهی وجود دارد که او در آنجا به این ورزش می‌پردازد، هر بار سه چهار طبقه‌ای بالا می‌رود و آرامش پیدا می‌کند.
مجله elle به‌تازگی مصاحبه‌ای با پریسا تبریز -مسئول امنیت اطلاعات شرکت گوگل- انجام داده است. ما پیش از این نام ایشان را شنیده بودیم، اما تا حالا مقاله جامعی در مورد ایشان در نشریات فناوری منتشر نشده بود. elle یک مجله تخصصی فناوری نیست و از زاویه دید خود به مسائل و رویدادها نگاه می‌کند، بااین‌همه در مقاله مفصل این نشریه، نکات جالبی وجود داشت که من را بر آن داشت که خلاصه‌ای از آن را در اینجا، در «یک پزشک» منتشر کنم:

مصاحبه‌گرهای نشریه elle پریسا تبریز را در اتاق کنفرانس گوگل ملاقات کردند، آنها اجازه نداشتند که به محل کار او بیایند و حتی در همان محوطه مجاز، یک مأمور امنیتی همه‌جا آنها را همراهی می‌کرد، حتی زمانی که به دستشویی‌هایی گوگل می‌رفتند، دستشویی‌هایی که جالب است بدانید که فناوری‌های سطح بالایی دارند که مثلاً دمای آب و فشار آن را به‌دقت تنظیم می‌کند.

لقب او در گوگل «شاهدخت امنیت» گوگل است، اما عنوان کاری رسمی او مدیر بخش امنیت اطلاعات است که مسلما در شرکت گوگل، مسئولیت کوچکی نیست.
او باید نقاط صحف و رخنه‌ها و باگ‌ها را مثلاً در مرورگر کروم شناسایی کند و از برطرف شدن آنها اطمینان حاصل کند، در این راه او باید ذهنیت یک مجرم را داشته باشد تا بهتر بتواند متوجه راه‌ها نفوذ بشود. او هر روز باید با دزدهای هویت مردم مبارزه کند و از میلیون‌ها نفر محافظت کند.

علیرغم همه این مسئولیت‌های سنگین او 31 سال بیشتر ندارد و باید بگوییم که مراتب ترقی و پیشرفت را خیلی سریع پیموده است.

مصاحبه‌گرها او را درحالی‌که ملاقات کردند که لباس همیشگی مشکی را به تن داشت و صورتی بشاش و صمیمی داشت، شاید او به‌سادگی ترجمه شعار Don’t be evil گوگل باشد.

البته صحبت از کار پریسا تبریز بدون اشاره جنجال و رسوایی‌ای که بعد از افشاگری ادوارد اسنودن به پا شد و مشخص شدن که سازمان امنیت ملی آمریکا یا NSA دسترسی نامحدودی به سرورهای شرکت‌های بزرگ فناوری داشته است، بی‌معنی است. خیلی وقت‌ها مرز بین درست و غلط، کاملاً واضح و مشخص نیست و نمی‌توان به‌کلی چیزی را سایه یا سفید دید، اما هکرها یا گروه متخصصان امنیتی دوست دارند برای خودشان قواعد اخلاقی واضحی داشته باشند.

اما پریسا تبریز و لشکر هکرهای «کلاه‌سفید» دوست دارند در مقابل هکرهای آنارشیست و آنهایی که به قوانین خاص پابند نیستند، بایستند.